عین لام

گفت عباس کیارستمی آن جنگ و دفاع


پیش من یکسره بی معنی و بی مفهوم است


ضمن ابراز ادب خدمت او میگوییم


بی ادب از نظر رحمت حق محروم است


معنی جنگ شرف بود و دلاورمردی


وین سخن پیش حقیقت طلبان معلوم است


جنگ مفهوم دفاع از وطن و ایمان بود


وطنی کاین همه در اوج شرف مظلوم است


اگر آن روز تو در معرکه غایب بودی


و نگفتی که تجاوز به وطن محکوم است،


دست کم حرمت خونهای فروریخته را


پاس میدار که جز این ستمی محتوم است


خانه دوست کجا بود؟ همان جا که در آن


مادری پیر به سوگ پسری مغموم است


آه از زخم زبانی که هدف میگیرد


شیمیایی شده ای را که تنش مسموم است


هرچه سیمرغ، نه صدمرغ بگیری بی شک


پیش یک قطره خون شهدا چون بوم است


چون که اسکار و نوبل مزد خیانت باشد


پیش مردان وطن فضله جغدی شوم است


از پس عینک تیره به جهان می نگری


زین سبب روز چو شب در نظرت مکتوم است


تو هنرمندی و استادی و حرمت داری


بیگمان طعنه و حرمت شکنی مذموم است


عذر میخواهم ازین گونه سخن گقتن خویش


سخن تلخ شرار است و ادب چون موم است


شاید از خشم سخن گفته ای و سهو و خطا


هیچکس نیست که از خشم و خطا معصوم است


وطنی را که تو از عمق دلت میخواهی


اگر امروز نه در پنجه  روس و روم است،


علتش جنگ بزرگی ست که از فرط شکوه


در نگاه تو و امثال تو نامفهوم است!


*محمدرضا ترکی*