شمشیر کوفیان

وقت خواب من است و

وقت شب زنده داری تو

دست عباسی ات را

نبوسیده می خوابم!

چرا که این زبانم

کم ندارد از شمشیر کوفیان....!

دل پر

دلم پُر است

از تو!

دلت پُر است

از من!

من از مهرت!

تو از بی مهری هایم...!

عیب روی عیب

تو عاری از هر عیب امام من
و من همان عیب روی عیب
این راز دوری من است از تو

قدر شهدا

ضریح حسین

می رود شلمچه...

حق دارد، چرا که او

قدر شهدا را می داند

خشم مقدس

به تو می اندیشم
و خشم مقدسی را
احساس می کنم!
تجربه ایی غریب
حس انتقامی عجیب
ولی نه از جنس خشونت!
انتقامی سراسر رحمت!!
امشب از درون می سوزم!
سوختنی که دودش به چشم خودم می رود
و بارانی می شود چشمانی
که سالها اسیر خشکسالی است!
در مزرعۀ این چهره
هر بذری جز اشک
 بر تو حرام است حرام....

خجالت

آنقدر تیرش زدند

که خود تیراندازان هم

خجالت کشیدند!

غل و زنجیر

سوغات سجاد شد از کربلا

مشتی غل و زنجیر

دنیا

برای دنیا

حسین را...

(و این سه نقطه

تمام مقاتل است!)

از ان روز بود

که افتاد از چشمم دنیا

شفاعت معجزۀ حسین

عیسی این دنیا

خرج کرد معجزاتش را

و حسین معجزه اش را گذاشت

برای آن دنیا...!

معجزه ی نجات من از دوزخ!

شفاعت یعنی همین!

چرا کوه طور؟

چرا کوه طور؟

موسی جان

روی  نیزه ها هم

می شود با خدا حرف زد!

گوش کن

این سر حسین است...!

مشغول راز و نیاز...!

لا حول و لا قوة الا بالله

العلی العظیم