توبه

کربلا آمدند

حسین را کشتند

پشیمان شدند

نام خود توابین نهادند...

و توبه را از چشمم انداختند.

عمل من

به آنچه نمی دانیم عمل می کنیم

و عمل نمی کنیم به انچه می دانیم.

کانون فتنه

از علی آموختیم در جمل

کانون فتنه را باید از پا در آورد

وقتی با انگشت

اشاره کرد شتر عایشه...

دوری از تو

حسین به من آموخت

چسبیدن به خانه ات را نزدیکی  نگویند

گاهی برای رسیدن به تو باید از خانه ات دور شد!

اشکها...

وقتی باور نکرد عشقم را

بهایش شد اشک هایم.

گناه

آرام نبود دلش

گفت چرا؟

گفتم گناه...

جبران خوبی

به تو که خوبی کردم

خدا خدا کردم جبران نکنی

چرا که خدا بهترین جبران کننده است.

چه کسی حسین را کشت؟

تا به حال از خودت پرسیده ای؟

چه کسی حسین را کشت؟

شمر و عمر سعد و زیاد را نمی گویم

عناوین را رها کن!

اسم ها دامی است تا ما را در گذشته نگه دارند!!!

چند لحظه تعارفات را کنار بگذاریم

و با خودمان صادق باشیم!

بیعت

زبانی با تو بیعت کرده ام...

مانده بیعت این دل.

جمرات

هرسال بعد از رمی جمرات حجاج،

بدنم درد می گیرد حسابی.