غیبتت
که آدم نکرد مرا
تنها امید دلم
ظهور شماست
آدم های اینجا از تو تظاهر می خواهند و ریا
و تو ای تمامی صداقت
اینجا جایت نیست!
بهتر است بمانی پیش خدا...
آدم نمی شوم
آدم شوم تا پسرانم به جان هم بیفتند
قابیلم،هابیلم را بکشد
نه خدا جان
دور من یکی را خط بکش!!
می رنجی از سکوت ما
حرف می زنیم
می رنجی از طعنه و کنایه ها
تکلیف ما چیست؟!
فقط مثل آدم حرف زدن را طلب نکن که نمی شود...
می دانی یک گوشه نشستن
آنهم آرام و بیصدا ، کار آدمیزاد است.