جز ترس از دست دادنت
ارمغان این عشق
چه بود؟
ابن زیاد می آید
و کوفیان دوباره یادشان می افتد
که بدجور شیفتۀ دیکتاتوری اند!
کابوس "انتخابی" که ارمغانحسینی بودن است
آنان را دست به شمشیر می برد
و مصمم می کند تا برای "اسارت"
"آزادی" را قربانی کنند!
پی نوشت:
در طول تاریخ کوفه تا سال 61 هجری تنها با یک مورد روبرو میشویم که کوفیان بیشترین رضایت را از امیر خود داشته اند و او همان سیاس معروف عرب؛ یعنی مغیرة بن شعبه است
با شیطان پای میز مذاکره نشستیم
تا این دنیا ارمغان همان ائتلاف باشد!
صدای خوش بلبل ارمغانش اسارت
صدای ناخوش کلاغ ارمغانش آزادی
آخرین نظرات
-
۲۸ مرداد ۰۳، ۱۲:۲۷ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام ایام به کام دعوت می کنم برای ...
-
۶ مرداد ۰۳، ۱۴:۰۳ - ناشناسدهانشان شکسته باد .....
-
۲۷ تیر ۰۳، ۰۹:۴۹ - میرزا مهدیاحسنت
-
۲۸ خرداد ۰۳، ۱۵:۵۱ - هیپنو تیکاز او کنار بکشی الزاما زهیر خواهی شد؟!
-
۱۱ فروردين ۰۳، ۰۱:۰۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریجناب لاری زاده سلام روزه داریتون ...
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۵:۴۲ - ماه زدهیه موسیقی می تونه برای یه نفر حلال باشه برای یه نفر حرام
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۰:۲۰ - عسلسلام خوبه که
-
۱۳ اسفند ۰۲، ۲۰:۰۳ - ماه زدهشاید ایستگاه صلواتی اون صادقانه تر ...
-
۱۹ بهمن ۰۲، ۱۹:۳۵ - أنارستان ...تازه آدم میفهمه همه ی اون زخم ها و ناروها ارزشش رو داشت
-
۲۷ آذر ۰۲، ۰۴:۵۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام نوشته های کوتاهتان را ...