حسین مانده بود و
خدا و عباس...
و عباس رفت
تا لحظاتی با هم
خلوت کنند
حسین و خدا
خلوتی می خواستم برای خدا
ولی چه شد که شد گناه
هنوز هم هاج و واج مانده ام!
دیوار هم بودی دلم نمی سوخت
لااقل سرم را روی تو می گذاشتم
بلند بلند در خلوتی داد می زدم و اشک
چند مشت هم نثارت
تا شاید کمی آرام شوم
کمی فقط آرام...
قبر فرصتی است
تاکمی با خود، خلوت کنیم!
پی نوشت:
شاید هم
خیلی!
تنهایی را با خلوت اشتباه گرفت...
در محضر پروردگار بودن را خلوت
و در محضر شیطان بودن را تنهایی می گویند.
فشار شب اول قبر
از عادت نداشتن به شب زنده داری و خلوت نشأت می گیرد
آخرین نظرات
-
۲۸ مرداد ۰۳، ۱۲:۲۷ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام ایام به کام دعوت می کنم برای ...
-
۶ مرداد ۰۳، ۱۴:۰۳ - ناشناسدهانشان شکسته باد .....
-
۲۷ تیر ۰۳، ۰۹:۴۹ - میرزا مهدیاحسنت
-
۲۸ خرداد ۰۳، ۱۵:۵۱ - هیپنو تیکاز او کنار بکشی الزاما زهیر خواهی شد؟!
-
۱۱ فروردين ۰۳، ۰۱:۰۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریجناب لاری زاده سلام روزه داریتون ...
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۵:۴۲ - ماه زدهیه موسیقی می تونه برای یه نفر حلال باشه برای یه نفر حرام
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۰:۲۰ - عسلسلام خوبه که
-
۱۳ اسفند ۰۲، ۲۰:۰۳ - ماه زدهشاید ایستگاه صلواتی اون صادقانه تر ...
-
۱۹ بهمن ۰۲، ۱۹:۳۵ - أنارستان ...تازه آدم میفهمه همه ی اون زخم ها و ناروها ارزشش رو داشت
-
۲۷ آذر ۰۲، ۰۴:۵۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام نوشته های کوتاهتان را ...