زمین های دلم را
حصار کشی کرد.
صد رحمت به
زمین خوارها!
پدر سراب را
در بیابان نعمتی است...
لااقل شوقی می آفریند
اما تو چی...
آسمان غرید.
نمی دانم پس چرا
چترش را باز کرد!
و پیروزی با
رحمت خدا بود.