که در آب افتاد.
کشتی را روی سرش گذاشت...
لحظاتی بعد
همه دیدند آب آنقدر پایین آمد...
تا النگو روی زمین پیدا شد.
نفس کسی بالا نمی امد
گویا کشتی سواری می کرده اند
وسط کویر...!!
امام با آرامش گفت:
" ملوانی
نمی خواهد النگو را بالا بیاورد؟"
می گفت آرام باشید
لطف خدا بوده!!
منبع:
روضه کافى : ج 8، ص 168، ح 232.
گفت "پیش آن درخت برو
بگو امامت صدایت می کند"
با خود گفتم یعنی دارد مرا دست می اندازد؟!
تا درخت را خطاب قرار دادم
دیدم با ریشه از خاک بیرون آمد
و خود را به موسی بن جعفر رساند!
سوال نپرسیده
جوابت را می داد.
امام می گفت
"هرسوالی دارید
از پسرم بپرسید..."
برای همین بزرگان مدینه
بیرون مکتب خانه منتظر می نشستند
تا بیرون بیایید
موسی بن جعفر!
گفت "بعد از من او امام است...
سلامش نمی کنی؟"
بعد از جواب رسایش
شنیدم طفل گفت:
نام دخترت را که دیروز به دنیا امده، عوض کن!
خدا متنفر است از نام حُمیرا
امام بهت مرا که دید فرمود
"حرف مولایت موسی بن جعفر را
گوش کن"
قنوت های نماز
رنگ و بوی تو را می گیرد
و دستانی که به آسمان کشیده شده اند
سن شهادت تو را نشان میدهد
یعنی 55 سالگی
چیزی از محصولش
باقی نگذاشته بودند...
زانوی غم بغل گرفته بود
که شنید کسی سلامش می کند...
از جاکه برخاست
چشمش به جمال امام روشن شد...
قصه را گفت و غصه ای نماند برایش
آقا دعایش کرد و رفت...
هیچ سالی آن همه سود
عایدش نشد...
به برکت دعای موسی بن جعفر
پی نوشت:
الغرض دل من هم
آفت زده است شدید
دعایی محتاجم.
و گاو مرده را
با اشاره ای زنده کرد...
زن فریاد می زد
"عیسی بن مریم
عیسی بن مریم..."
امام خودش را بین جمعیت پنهان کرد
و باعجله از آنجا دور شد.
که به چشم دیده بود
نقل کرد و هارون نیز همانجا جانش را گرفت!
می گفت نباید کسی بو ببرد
از منزلت موسی بن جعفر!!
کبوتر به تازه عروسش گفت"
بعد از این آقای بر تخت نشسته
تو عشق منی!!"
موسی بن جعفر را می گفت کبوتر!
