سرنیزه

اشک بچه ها را

با سر نیزه پاک کردند

این کوفیان چه کارها که نمی کنند...!

خرابه

بقیع را خودش چید

می خواست

تا آخر عمر

با یاد عمۀ سه ساله

خرابه نشین باشد باقر

شب شهادت امام باقر

ورودی بهشت
پیشواز امام باقر آمده است
همبازی دوران کودکی...
امام می گوید:
سلام عمه رقیه...!

بهانه

زین اسب را
زهرالود کردند
همین بهانه ی خوبی بود
برای افتادن از اسب
کمی شبیه حسین!
پی نوشت:
شهادت امام باقر تسلیت

شهید

از همه شهیدتر حسین...

عطش

این صدای "العطش"

متعلق به بچه ها نبود

صدا صدای

بهشت خداست

 عطش زیارت تو را دارد.

 عباس جان

پیراهن بزرگ

خیلی ور رفت تا تنش کند
ولی نشد که نشد
 برایش خیلی بزرگ بود
پیراهنی که از عباس
به غارت برده بود

پیشانی

شده بود

فرمانده ی سنگ اندازان کوفه

در پوست نمی گنجید

می خواست نشان دهد

انتخاب به حقی است

و این مسئولیت برازندۀ اوست که

پیشانی حسین را هدف قرار داد !

دو بال

عباس و علی اکبر

دو بال حسین بودند...!

بالها را که بریدند

قلبش را نشانه گرفتند

یعنی علی اصغر را...!

قمربنی هاشم

از میان آن همه لقب
یکی را "حسن" برایش انتخاب کرده بود
اولین بار او صدا زده بود
عباس را قمر بنی هاشم