اشک ریختی

هر شبی که

 اشک ریختی

برای حسین 

شب قدر بود

با گریه فریاد

محراب و
جانماز و
مهر خونی ات
فریاد زدند با گریه
ای شامیان بخدا قسم
علی هم نماز می خواند.

مظلومیتت

خون تو

مهریه

زن هرزه 

کوفه شد

تا مظلومیتت

تمامی نداشته باشد.

خون فرق سرت

حاجت محاسنت

آغشته شدن

به خون فرق سرت بود.

شب قدر

 محاسنت را هم

 رد نکردی

دست خالی

یاعلی...

شهادتش را...

نفس راحتی کشید علی

پیامبر به او قول داد 

شهادتش را...

حج خون

و شب 19 رمضان 

خون با چه شوقی

هروله کنان از سعی پیشانی ات

به مروه محاسنت خود را رساند

حج خون در محراب خونی

دل خدایت را خون کرد.

اهل نماز

انان که اهل
صف اول نماز بودند
در نماز پیش نماز را کشتند
تا من بعد کسی
به اهل نماز هم
اطمینان نکند،

ساقی روزه

ساقی بود و روزه
لب به اب نزدن او
هیچ عجیب نیست
افطاری عباس
شهادت است.

اشک بر علی و اولادش!

 المغضوب علیهم

 و لا الضالین

خانه نشین کردند

صراط المستقیم را

سوره حمد یک عمر 

روضه خوانی خداست

بر علی و اولادش!

این نهی از منکر است

ابوذر را می بینم و

دقیقا متوجه می شوم

او را نه که نهی از منکر را

تبعید کرده اند به اوج بیابان ها

و بعد حسین را

خیره می شوم تمام

آری این نهی از منکر است

که خونی در قتلگاه

دست و پا می زند

این نهی از منکر است

که سرش روی نیزه هاست.