چه لذتی دارد در بین الحرمین باشی و ندانی رو به کدام سو افکنی!!از یک سو عباس است و از سوی دگر حسین................آنجا بود که فهمیدم رو به جلو که می روی از پشت سرتت فارغ نشو!کاش تکرار میشد بعضی لحظاتفقط باید شکرش کنم برای دادن آن لحظه اش که بزرگوارانه بمن بخشید!!!
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.