شنیده بودند
عباس سقاست
از عمد آب را بستند!
فقط برای بی آبرو کردن سقا !!
آخرین نظرات
-
۲۸ مرداد ۰۳، ۱۲:۲۷ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام ایام به کام دعوت می کنم برای ...
-
۶ مرداد ۰۳، ۱۴:۰۳ - ناشناسدهانشان شکسته باد .....
-
۲۷ تیر ۰۳، ۰۹:۴۹ - میرزا مهدیاحسنت
-
۲۸ خرداد ۰۳، ۱۵:۵۱ - هیپنو تیکاز او کنار بکشی الزاما زهیر خواهی شد؟!
-
۱۱ فروردين ۰۳، ۰۱:۰۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریجناب لاری زاده سلام روزه داریتون ...
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۵:۴۲ - ماه زدهیه موسیقی می تونه برای یه نفر حلال باشه برای یه نفر حرام
-
۲۲ اسفند ۰۲، ۰۰:۲۰ - عسلسلام خوبه که
-
۱۳ اسفند ۰۲، ۲۰:۰۳ - ماه زدهشاید ایستگاه صلواتی اون صادقانه تر ...
-
۱۹ بهمن ۰۲، ۱۹:۳۵ - أنارستان ...تازه آدم میفهمه همه ی اون زخم ها و ناروها ارزشش رو داشت
-
۲۷ آذر ۰۲، ۰۴:۵۸ - عطاملک | قرارگاه سایبریسلام نوشته های کوتاهتان را ...
در همهمه‌ی غیرت و درد، مگر می‌شود، کار دیگری هم کرد؟!
دلشوره ی درد، خواب را پس می‌زند و غیرتِ عشق، آب را.
همه چیز، از آب، حیات دارد و آب، از آبرو!
آبروی آب، از نگاهِ مردانة ملکوتیِ عبّاس، موج برمی‌دارد.
و دستهای تشنه ی خاک، به تماشای چشمانِ ماهِ بنی‌هاشم، بلند می‌شود.
آبروی آب، از اوست:
هر آب، که در مشکِ او نیست.
آب نیست؛ آبرویی است فرو هِشته!
ذهنِ علیلِ ابلیس، آدم را ـ تنها ـ خاک می‌بیند.
مکاشفه‌ی عطش و جانبازی، در باورِ آب و آتش نمی‌گنجد.
امّا، ابو‌الفضل، کار خود را می‌کند؛ ماندن، کار او نیست.
دست، از «آب» می‌شوید و از «جانِ» خویشتن، نیز هم!...