از تو که می نویسم
وسواسی می شوم عجیب
آنقدر بدفرم
که دفتر صد برگــم
ورق ورق
مچاله گوشۀ اتاق...
اما دریغ از یک خط
بدون خط خوردگی...
از تو که می نویسم
وسواسی می شوم عجیب
آنقدر بدفرم
که دفتر صد برگــم
ورق ورق
مچاله گوشۀ اتاق...
اما دریغ از یک خط
بدون خط خوردگی...
بدی هایم را فراموش کن
به خوبی هایم فکر کن!!
آنگاه نوشته هایت می شود بدون خط خوردگی
-تو
باشی هم وزن دارم
هم قافیه را نباخته ام...