وقتی حسین بر زبانت می وزد؛سلول هایت آفتابی می شوند.تمام آبشارهای جهان به سمتت می دوند؛آرامشت را به طوفان می سپاری؛ نام کوچک تمام گل ها را به یاد می آوری و چون به لاله میرسی؛بلند می شوی؛کلاهت را برمی داری و شرمندگی ات را در یقه ی پالتویت پنهان می کنی.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیانثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
نام کوچک تمام گل ها را به یاد می آوری و چون به لاله میرسی؛بلند می شوی؛کلاهت را برمی داری و شرمندگی ات را در یقه ی پالتویت پنهان می کنی.