ضریح را

از امام بیشتر دوست داریم!

چرا که پیش ضریح بودن دردسر ندارد

نهایت بوس و بغل و انداختن چند هزار تومانی!

اما پیش امام بودن دردسرها دارد

باید از خیلی چیزها گذشت

اول از خودت...


پی نوشت:

نقدی است بر خود

شما را نمی دانم