عین لام

هنر بود

از نظر یکی در خدمت ابتذال

و از نظر دیگری نه!

اما هنر

احساس

استعداد

بود!

زمان نیاز است

و تجربه

و پختگی 

برای چشیدن فروغ بودن

گرچه لذتی نداشته باشد!

و مجنون

بازی نکرد با احساساتمان

این ما بودیم

که از فرط بی عشقی

اسوه اش کردیم

مگر خودش نگفت:

"ای دیوانه لیلایت منم"

-----------

پ ن1 :

نکته آخر هم این که آن جایی که به مسائل دل و عواطف و اینها می‌پردازید، حد نگه دارید، یعنی آن حالت عفاف و حجاب را حفظ کنید. این را بدانید شعری که آن وقت فروغ فرخزاد می‌گفت، در دنیای روشنفکری آن زمان هم کسی قبول نداشت. خب، ما با اینها مواجه بودیم، روبرو بودیم، همین‌هایی که شب توی قهوه‌خانه‌ها و کافه‌های تهران می نشستند و عرق‌خوری می‌کردند و آنها را از مستی روی دوش می‌کشیدند و می‌بردندشان خانه، چون نمی‌توانستند، بروند همان‌ها هم معتقد نبودند که شعر باز و عریان - مثل بعضی از شعرهای فروغ فرخزاد - باید گفته شود. این در حالی بود که آن زمان فرهنگ فرهنگی مستهجنی بود که حالا گوشه‌ای از آن هم در شعر بعضی از شعرای آن روز خودش را نشان داده بود. من اسمی از بعضی شعرای زن دیگر نمی‌آورم؛ چون فروغ فرخزاد اولا مرد، ثانیا به اعتقاد من عاقبت به خیر هم شد. بعضی‌های دیگر نه، عاقبت به خیر نشدند و نخواهند شد؛ لذا به آنها اشاره‌ای نمی‌کنم و از آنها اسم نمی‌آورم.

پ ن 2:....فیلتر......

چقدر سنگین

متوجه نمی شم !!!