عین لام

خاتون کوچکی است
و دشت 
                    که به تاراج رفته است
و روح بهار
                      که به شیشه دیو زندانی است
...
خاتون کوچکی است
و آب
            که از تشنگی هراسان است
و نخل          
           که به سجده‌ی گامهاش افتاده است
و خون
            که پرده دار خروشان آسمانی هاست

خاتون کوچکی است.
و علقمه در دستهای کوچکش
                                            عمق بزرگ فاجعه ای مهیب
و صدایی که غمگنانه می خواند:
                              آیا کسی هست که...؟

آری،
                  خاتون کوچکی است
پرچم به دوش
گامی به پیش
                              بگذار بگذرد.
-بانوی خیمه‌ها
-از بین لاله ها
               
آری،
                           بگذار گم شویم
                          در چشمه های خون
                                                         گهواره ها کجاست؟!
دستان کوچکش
        خالی ز نان
           لبریز نام
                        تا انتهای خاک

بر بام خیمه هاست
                  آوای "آری"ش
                                      خاتون کوچکم،
                                                                    بانوی کربلاست.

 "فریده برازجانی"