آسمانی آفتابی بود

که بارانی به تن کرد

 امام نقی.

همه با تعجب

او را نگاه می کردند

کمی بعد

همه خیس از باران

فقط امام را

نگاه می کردند.



انوار البهیه، ص 449 و 450.