هر بار دیدنت

یک دعای "افتتاح" است


از چشمهایت "مجیر"  می خوانم!


 "ندبه" های فراق را

نه هر جمعه صبح

که هر لحظه سر میدهم!


شبهای جمعه نه

هرشب که نیستی

برای من "دعای کمیل" است!

و قهر کردنت صدها "زیارت عاشورا"

با صد لعن و صدسلام!


قبل لمس کردنت

"جوشن کبیر"ی واجب است


تمام این درد دلها

"خمس عشر" است و

پیشت اعتراف کردن

خالق"ابوحمزه" هاست


با این تعابیر بازمی گویی

"مفاتیح الجنان" من نیستی؟!