عین لام

مهمان را که از خانه بیرون نمی کنند...خوبیت ندارد؛ خودش باید بخواهد بیرون برود...!

آه.. دلم تحمل این همه بخشش راندارد.......
تا کی عفو میکنی؟؟؟؟
سوگند به جدم گاهی اوقات آرزوی عذابت را میکنم تا از این عذاب بخششهای تو خلاص شوم..........
عذاب بخششهایت بسیار دردناکتر از عذاب قهرت است......
شرم همه ی وجودم را پر کرده..دیگر تاب خواستن و عهد بستن با تو ررا ندارم......
فکر اینکه دوباره اشتباه کنم و دوباره مرا ببخشی مرا میکشد.......
ذره ذره آب میشوم....
علی جان همراهمان باش تا ....
ما نیز به جایی برسیم تا با صدای حاکی اطمینان بگوییم..
فزت برب الکعبه...