حس خوب
تکیه گاه داشتن را
فقط در دوران
کودکی و
نوجوانی
تجربه می کنیم و بعد
دوران بی تکیه گاهی
آغاز می شود!
انگار آوانس های خدا
با جوانی
به پایان می رسد.