دارد کسی از فطرت
برایم سخن می گوید
حرفها خوب است
ولی فقط خوب است
حس می کنم
تحمیلی در کار است
شاید هم فطرت من
مریض شده است

مثلا می گوید
فطرت انسان خواهان
مبدایی فناناپذیراست!

یعنی من انسان نیستم؟
چون من خدا را دوست دارم
حتی اگر فنا پذیر باشد!