دخترخوانده

زهرا جان

آنقدر دلربایی کرده ای

تا تو را پذیرفت

به دخترخواندگی اش ، خدا

مادرآب

به دلش مانده بود

روزی دست مادر آب دهد...

 مادر می گفت"آب"

حسن و زینب از جا می پریدند...

تا مبادا حسین...

آخرین بار که برای مادر آب برده بود...

نفس زهرا بالا  نیامده بود از گریه...

گریه...

این روزها بیشتر.

تا علی را می دید.

دست خودش هم نبود

بارها به خودش قول داده بود

جلوی علی...

اما نمی شد

گریه اش تمامی نداشت...

ولدی

برای سیراب کردن بچه های فاطمه

به شریعه میزند...

که فاطمه سیرابش می کند

با واژه "ولدی..."

همانجا سجده شکر به جدا می اورد...

و تو خیال می کنی از مرکب افتاده است عباس.

پی نوشت:

حتی به خود اجازه نمی داد

چنین آرزو کند

پسرفاطمه گشتن...

کربلا،سرزمین آرزوهاست.

حسینم

بعد از عاشورا

ام البنین فقط می گفت "حسینم..."

شنیده بود عاشورا،برای عباسش

مادری کرده زهرا...

جهنمیان

بغضشان تمامی ندارد...

وقتی شنیدند سرور زنان بهشتی...

جهنم را برگزیدند..

مدفن زهرا

وقتی مدینه لیاقت ندارد مدفن زهرا شود...

 مزارش آشکار می شود در قم

همان که  مرقد معصومه اش می نامیم...

عطشان

فاطمه ،عطش عجیبی پیدا کرده است

پیامبر دعایی می خواند بر پیاله ای آب...

اشک در چشمان پیامبر بی  معنا نیست

نشانه های بارداری بر"عطشان" است.

غم کاروان

غم کاروان از غارت  اسباب واثاثیه نبود

از این می سوختند و بغض کرده بودند

که به یغما رفته

گردن بند،چادر ،مقنعه و پیراهن زهرا...

رنجش!

"روزی مرا نرنجاند زهرا..."

علی بی حساب حرفی نمی زتد.