وداع

گفتند تا با خانواده اش وداع می کند

کارش را تمام کنید

این شد که زینب سیر حسینش را ندید...

خطبه ی فدک

پس گرفتن فدک بهانه است تا

مسجدالنبی کلاس درس زهرا شود

دست زینب را می گیرد

"دخترم بیاو ببین.

اینگونه باید با خطبه هایت

بهم بریزی شام را....

مادرآب

به دلش مانده بود

روزی دست مادر آب دهد...

 مادر می گفت"آب"

حسن و زینب از جا می پریدند...

تا مبادا حسین...

آخرین بار که برای مادر آب برده بود...

نفس زهرا بالا  نیامده بود از گریه...

گوشواره

لرزه در گوشواره های تو

عرش را می لرزاند عقیله...

معراج خدا

تلی از خاک که به قتلگاه اشراف دارد را خدا انتخاب و دستور می دهد تخت سلطنتش را آنجا بپا کنند/تا شاهد هنرنمایی نه بل خدانمایی /فرزند رسول باشد/دورتادور انبیا ،ملائک و عالم چشم به مقتل دوخته/و مهمان ویژه خدا بر بالای بلندی/دخترعلی ،زینب است./از مدینه او را اختصاصی دعوت کرده ست تا از دست ندهداین بزم را/و بعدها به احترام او نام ان جایگاه را خدا می گذارد/ تل زینبیه / و مارایت الا جمیلای عقیله/ اشاره دارد به همین معراج خدا به کربلا......

فتح شام

حسین می دانست

فقط با خطبه های خواهرودخترشهید

می شود شام را فتح کرد...

پس چنین کرد.

عقیله...

شریک بود با حسین در غم واندوه...

کاروان اسرا

دشمن می شود سبب خیر...

بعد کشته شدن حسین

باید این داستان سینه به سینه نقل می شد...

ولی باورش سخت بود برهمگان

چگونه ممکن است پسررسول خدا اینگونه

نه نه امکان ندارد.

و این کاروان اسرا بود که

کربلا را از فراموشی، تحریف و افسانه شدن نجات داد.

و دشمن با دست خود آتش کربلا را روشن نگه داشت تا قیام قیامت.

تبریک

تبریک گفتن در محرم

بدجور گلوگیر است.

روضه

دشمن را هم به گریه انداخت.

روضه فقط روضه خوانی زینب.