برای سید مرتضی آوینی

همه از حرف تکراری فراری هستند.

 اما این چه رازی است در حرف های تو

 که  دل نشین تر می شوند در تکرار....

قاصدک

حرف های ناگفته را غروب

در گوش باد زمزمه  کردم اینچنین

آمدن تو و رفتنت

حکایت  قاصدک هاست

دل بسته ای میگفت دل نبند.

حصن

پشت دروازه ها ی کشور دل

سالیانی دراز این است

همه جا خیمه،خیمه ی دشمن

روی پرچم زده به خط سیاه

السلام علیک یا شیطان

و من از روی برج می بینم.

دژ من شد محبت حیدر...

ولایت علی بن ابی طالب حصنی ...

سزای استاد

هرچه داشت از او بود.

دلش نیامد خود

بی احترامی کند

زبان دوستی را قرض گرفت

برای ناسزا گفتن..

و دست دوست را

برای سیلی زدن

به استاد...

ابر

دل به سایه ابر بسته بود...

طفلک.

بذر

هنوز دلش را شخم نزده

طلب بذر می کرد!!

گناه

آرام نبود دلش

گفت چرا؟

گفتم گناه...

بیعت

زبانی با تو بیعت کرده ام...

مانده بیعت این دل.

طواف

شیاطین را می بینی

در حال طواف به دور این دل؟

می گویند حمله به ایران....

به ما حمله کنید دلمان برای کربلایی شدن تنگ شده است.