گفتم بیا

یا حضرت من
اینجا کنارم بودی و
گفتم بیا پس...!
بی معرفت من!

درست مثل یوسف!

دردم ندیدن نیست!
به خود می پیچم از اینکه
تو را می بینم
 ولی نمی شناسمت
درست مثل یوسف!

آرزوی خدا...

باید بیایی

تا آرزوهای خدا را

برآورده کنی تو

شعبان دارد به نیمه می رسد

بیا ای آرزوی خدا...

چشم حسین

چشم حسین بود

برای همین نشانه گرفتند

چشم عباس را....

ابن زیاد هم

همان بهتر

کوفه نرسیده

شهید شدی

کوفیان

ابن زیاد هم

از سرشان زیاد بود!

از سر راه

کوفیان

حسین را برای آباد کردن

دنیایشان می خواستند

برای همین تا احساس کردن

دنیایشان به خطر افتاده است

او را از سر راه برداشتند!

مصداق غلط

علی را به تشخیص خود کافر

و بنا بر تکلیف شهید کردند!

ضمیمه:

خوارج جبهه ایی بودند

که حرف حق می زدند اما

در تشخیص مصداق اشتباه رفتند

دلتنگ کربلا

حسین دلتنگ کربلا بود
کوفه این بهانه را
جور کرد!

شیفتۀ دیکتاتوری

ابن زیاد می آید

و کوفیان دوباره یادشان می افتد

که بدجور شیفتۀ دیکتاتوری اند!

کابوس "انتخابی" که ارمغان
حسینی بودن است
آنان را دست به شمشیر می برد
و مصمم می کند تا برای "اسارت"
"آزادی" را قربانی کنند!

پی نوشت:
در طول تاریخ کوفه تا سال 61 هجری تنها با یک مورد روبرو می‏شویم که کوفیان بیشترین رضایت را از امیر خود داشته ‏اند و او همان سیاس معروف عرب؛ یعنی مغیرة‏ بن شعبه است

"علیه السلام"

از معارف اهلبیت

فقط نوشتن"علیه السلام"

آنهم اینگونه اش را (ع)

بلد بود!