قصه های من

نشسته بود در لنجزار خود

تا شیطان به او حمله کرد

توان مقابله نداشت.

فراری شد

و دنبال پناهگاه

 قلعه ی خدا را دید

نفس راحتی کشید و

به او پناهنده شد.

بعدها فهمید

 شیطان را خدا فرستاده بود تا...

خدا...

حدس زدنی نیست خدا...

ارث من تبر

ارثی که از ابراهیم برده ام "تبر" است.

حرفه ام شد:

شکار بتها

و  گلستانم آتش خشمتان!

رحیم

نمی شود هم با رحیم باشی هم با رجیم!!

من وتو

همه از تو می گویند

جز من

 منی که دنبال همه رفتم

جز تو

مالک دل

حرف های دل را

از زبان او می شنیدم

تعجبی نداشت وقتی

خودش مالک دل بود.

از اون حرفا

خدای مظلوم

حتی ابرها را فرستاد

تا شاید دستی به اسمان دراز شود

دعایی و نماز بارانی و...

بماند این روزها به نماز صبح هم راضی است

اما...

هنوز نگاه به کارشناس هواشناسی بود!!!

ابرها رفتند...

ما از رو نرفتیم!!

گمشده

خدا را گم کردیم

برای پیدا کردنش

اینجا آمدیم.

دنیا

تخیل دنیاست

و

آخرت واقعیت.

خدا

همان که با زبان ثابت

و در عمل انکارش می کنیم

را خدا گویند.