علی صفایی

از نگاه من نویسنده ای است با خمیرمایه و دغدغه های تربیتی

که بیش از سیراب کردن تو را تشنه می کند...

عطش را از او بگیر

اما سیراب شدن را نه...

او بیش تر  رازآلود می گوید  و این مخاطب را کنجکاوتر می کند

قوت سوال های او بیش از جواب هایش هستند و

این بزرگترین آفت برای کسانی است که در او بمانند...