دل

او را خواندم دلش گرفت...

خود را خواندم دلش واشد...

برای سید مرتضی آوینی

همه از حرف تکراری فراری هستند.

 اما این چه رازی است در حرف های تو

 که  دل نشین تر می شوند در تکرار....

خشخاش

زمین حاصل خیزی بود

سالها بعد اورا دیدم

شده بود مزرعه خشخاش...

انگ

آنچه که برازنده ی تو نیست ولی

قصد چسباندش به تورا دارند

انگ گویند.

اندیشیدن

عبادت ابوذر می شود تفکر

چرا که او می داند

باید به چه بیاندیشد...

محبت

تنها عامل تربیت محبت است.

فقط کافی است  آغاز کردن

کم و زیاد کردن

و پایان دادن به آن را

یاد بگیریم.

نقدکی بر علی صفایی

علی صفایی

از نگاه من نویسنده ای است با خمیرمایه و دغدغه های تربیتی

که بیش از سیراب کردن تو را تشنه می کند...

عطش را از او بگیر

اما سیراب شدن را نه...

او بیش تر  رازآلود می گوید  و این مخاطب را کنجکاوتر می کند

قوت سوال های او بیش از جواب هایش هستند و

این بزرگترین آفت برای کسانی است که در او بمانند...

خوب یا خوشی؟

دنبال خوشی بود

دید حرف های خوب می زنند

حوصله اش سر رفت.

علت رهایی

بعد آن همه خوبی رهایم کرد

از خود می پرسیدم

چرا؟

جواب آمد

به همان دلیل که تو خدا را رها کردی

بعد آن همه خوبی!!!!

کاردستی

با ذوق وشوق از کاردستی اش تعریف می کرد

کسی بد گفت.

روبرویش ایستاد و تمام قد دفاع جانانه ای کرد

به خود گفتم پس شکر خدا اهل دوزخ نیستیم

خالق  عشق به اثرش دارد

به خصوص وقتی اشرف مخلوقات باشی.