دستان ساقی

عباس جان

غیر از سرت

به نیزه ها زدن

دستان تو را...

برای عباس

گفتند "در سرش فکر حسین است

چاره چیست؟"

کسی گفت "عمود اهن!!"

یک

تا یک بلد بود بشمارد!

از وقتی شنیده بود

خدا یکی است.

پیراهن استین کوتاه

برای اولین بار بود

آستین پیراهنی را بریدند و

سراغ بچه های حسین آمدند...

می گفتند "شبیه چنین چیزی شده

عمویتان عباس..."

 

ولدی

برای سیراب کردن بچه های فاطمه

به شریعه میزند...

که فاطمه سیرابش می کند

با واژه "ولدی..."

همانجا سجده شکر به جدا می اورد...

و تو خیال می کنی از مرکب افتاده است عباس.

پی نوشت:

حتی به خود اجازه نمی داد

چنین آرزو کند

پسرفاطمه گشتن...

کربلا،سرزمین آرزوهاست.

راز دستان علمدار

باور نمی کند ام البنین 

دستان تو را بریده اند

آری

باور کردنی نیست.

ماجرا چیز دیگریست

دشمن را دنبال خود کشانده ای...

و دستانت را

در دو نقطه  که امید یافتن آب است

رها می کنی

تا فرصتی پیش بیایید برای کندن زمین...

شاید قطره آبی...

برای قمر عشیره...

تا از حسین دست بکشد
دستانش را بریدند…
می دانستند دلش لبریز از عشق حسین است
هدف تیرها کردند قلبش را
گفتند در سرش هوای حسین است
چه کنیم؟
اینجا پای عمود آهن به میان آمد.

عباس را ببین

عباس  برای دشمن حسین

عبوس است و

برای حسین

کاشف الکرب عن وجه ...

عباس درس می دهد

چرا فقط این بدن عباس است که به خیمه ها بازگردانده نمی شود

شاید علت این است که

تا قیامت این صحنه دست نخورده باقی بماند

همه ببینند و یاد بگیرند 

چگونه یک تنه  به قلب دشمن می زند

برای یاری امام زمانش...

مشک عباس

مقدمه ندارد این داستان

از اینجا شروع می کنم

که مشک عباس خالی نبود

وقتی عازم شریعه می شد...

 مشک را پر کرده بود از محبت حسین

تا عالمی را سیراب کند.