گل لاله

حرمله بر لباس سفید شیری ات

گلهای لاله می کارد

آنهم با سه شعبه...

قمقمه

قمقمه خاطرات مشک را تداعی می کند

به خصوص وقتی متعلق به شهید باشد!

پاسداری

عباس رفت و

پاسداری از خیمه ها هم

روی دوش حسین افتاد.

وفا

عباس

به اندازه ی بی وفایی

تمام کوفیان تا قیام قیامت

وفا نشان داد.

آرزو

العطش بچه ها را که شنید

آرزو کرد عباس

 سه شعبه های حرمله را

یک قطره

قرار بود

یک قطره هم

به خیمه های حسین نرسد

و حالا عباس

با یک مشک پر از آب گوارا

راهی خیام است!

اینجاست که تمام جبهۀ دشمن

بسیج می شود

تا مشک زمین بخورد!

می دانستند مشک را بزنند

عباس را زده اند!

ذوالجناح

حسین بعد عباس به شریعه زد

نه اینکه خود را سیراب کند،نه! نه!

با خود می گوید:

ذوالجناح چه گناهی دارد؟!

باشکوه

با کف دستانش

که آب را کمی بالا آورد،

گویا زمان متوقف شده باشد

همه محو و مات!!

پلک نمی زنند

تا این صحنه ی باشکوه از دستشان نرود

و من آن حوالی

نسیم را می بینیم

که فوت می کند آب را

تا خنک بنوشد عباس...

سقاخانه

آنجا که قطره ایی از مشک عباس افتاد

سقاخانه  بنا شد

مشک

ای مشک!

این چه وقت گریه کردن است؟!!

مگر نمی دانی اشک تو

آب شش ماهه است!!؟

برای عباس اشک ریختی و

اشک عباس را در آوردی!