ثارالله و ابن ثاره

یکی پدر

یکی پسر را

آنقدر مظلومانه شهید کردند

که خدا خودش گفت"انتقامشان بامن"

و این شد همان

" یا ثارالله و ابن ثاره"

تمام تلاش

حسین دنبال نتیجه نبود
او تمام تلاشش را کرد

 اما من
 با تردید در نتیجه
قید تلاش را میزنم!

حال مشک

نگاه اول
حق میدهم به مشک
طاقت نیاورد تا خیمه گاه
روضه هایی که
تو شنیده ایی
او دیده است!

نگاه دوم
حق میدهم به مشک
به حسین نرسیده
بغضش ترکید...

کربلا قسمتت شود
می فهمی حال مشک را...

نگاه سوم
مشک می خواست
با قطره های آب
نشانه گذاری کند
از علقمه تا خیمه گاه را
تشنه که باشی
تشخیص سخت میشود
بین فرات و سراب ها!

نگاه چهارم

نگاه پنجم

مشک مجنون

آب خود را ریخت
تا سبکتر شوی و
او را زودتر
به خیمه ها
برسانی!
مشک هم
مجنون حسین
شده بود

شب نوزدهم

محاسنش را

خونی می کند

یاد آن رمضان

که بابا می گفت

"محاسنم

خونی می شود

حسین..."

یاد شب نوزدهم

شب ضربت

مرور می شود

تمام اینها برای او

کجا بهتر از

قتلگاه!؟

او همیشه

مقتدایش

علی است

حتی در

محاسن خونی!

خاطرۀ شمشیرِ

عمود آهن

آمده بود کربلا

تا زنده کند

خاطرۀ شمشیرِ

ابن ملجم را

فقط کمی خونی تر!

می خواهم
برای میلادش بنویسم
اما نمی شود!
فقط درد می بینم و اشک
نگو! حسین هم  سر حسن رفته بود
فقط کمی زیاد خونی تر!


15 رمضان - میلاد امام حسن مجتبی(ع)

تعجبی نداشت

در روزگاری

که گفتن علی جرم است

 وسط معرکه فریاد می زند

"اَنا عَلِیُّ بنُ الحُسینُ بنُ عَلِیٍّ"

پس اربااربا شدنش

تعجبی نداشت

کربلا

تصفیه نژادی

علی ها بود!

حسین غریب

حبیب شنیده بود از مولایش علی

(اَلْغَریبُ مَنْ لَیْسَ لَهُ حَبیبٌ)

برای همین ،هر جوری که بود

خودش را رساند کربلا

تا کسی نگوید

حسین اش غریب بود!

قصه های مدینه

حسین به کوفه هم می رسید

قصه های مدینه را

تکرار می کردند

کوفیان!