عرفه یعنی شهادت
یعنی حسین
سند:
بشیر دهان گوید بامام ششم گفتم بسا باشد حج از من فوت شود
و نزد قبر حسین (ع) عرفه را بگذرانم
فرمود احسنت اى بشیر
هر که در عرفه بزیارتش آید
بامعرفت بحقش
نوشته شود برایش هزار حج و هزار عمره تمام و پذیرفته
و هزار جهاد بهمراه پیغمبر مرسل یا امام
امالى شیخ صدوق-ترجمه کمرهاى، متن، ص: 144
روز عرفه بود و روز دعا
و تو ترک کردی مکه را
تا ما بفهمیم
دعا بدون حرکت
توهم است و
سراب...!
حسین پیامبر را ابالحسن صدا می زد
و حسن پیامبر را ابالحسین
و ادب این وسط
هاج و واج
از ادب این دو برادر...
به خِرخِر افتاده بود
نفس بنی امیه
پیش خود گفتند
"حیف است این دم آخری
یک امام دیگر را هم نکشیم..."
پس تو هم شدی
شهید
سلام پیامبر را
حسین به تو رساند...
«رسول اللّه یقرئک السلام»
7 ذیحجة - شهادت امام محمد باقر (ع)
تاریخ مدینه دمشق، ج 54، ص 275؛
حیاة الامام محمّد باقر (ع)، ج 1، ص 31.
دیگر از خدا چه می خواست...
مادرش دختر حسن بود و
پدرش پسر حسین...
7 ذیحجة - شهادت امام محمد باقر (ع)
عاشورا
زنده نمی گذاشتند تو را
اگر نامت علی بود!
خدا می خواست
تو را محمد
صدا بزند
تا بمانی و
ماندگار کنی
تمام علی های شهید را
7 ذیحجة - شهادت امام محمد باقر (ع)
