سقایی مهدی!

نگذاشت

بابا  تشنه جان دهد

با کاسه ایی آب

خود را به بالینش رساند.

الحق که مهدی

به عمویش عباس رفته است!

پی نوشت:

یا حسن عسگری

آب از آّب!

عباس

بادست آب را تکان داد

تا بعد نگویند کوفیان

"حسین را کشتیم...و

آب از آب هم تکان نخورد"

آبشار

با دیدن تو
آب از دهان کوه
 سرازیر شد
و آبشار نامیدند
این واقعه را

فرصت

طلب آب از کوفیان
نه برای رفع عطش بود
حسین می خواست
فرصتی بدهد
تا دیر نشده
برگردند...!

تحریم

او را هم تحریم کردند

می گفتند "حق آشامیدن

قطره ایی آب نداری...

تا تسلیم شوی..."

حتی سفیرانش را ترور کردند!

اما حسین با شهادتش

بر تحریم ها غلبه کرد!

شهادت

حسین برای تو

از کوفیان شهادت خواست نه آب...

یک قطره

قرار بود

یک قطره هم

به خیمه های حسین نرسد

و حالا عباس

با یک مشک پر از آب گوارا

راهی خیام است!

اینجاست که تمام جبهۀ دشمن

بسیج می شود

تا مشک زمین بخورد!

می دانستند مشک را بزنند

عباس را زده اند!

باشکوه

با کف دستانش

که آب را کمی بالا آورد،

گویا زمان متوقف شده باشد

همه محو و مات!!

پلک نمی زنند

تا این صحنه ی باشکوه از دستشان نرود

و من آن حوالی

نسیم را می بینیم

که فوت می کند آب را

تا خنک بنوشد عباس...

بهانه

بستن آب

بهانه ی کوفیان بود

برای زیارت عباس...

گرو

بریدن دستان عباس را باور نکن

گفت "این دو دست

پیش شما گرو باشد

بگذارید فقط

آب را برسانم به خیمه ها..."