روضه ایی بی رحمانه...

....قبل از تحریر:

این پست را در

ادامه مطلب می گذارم

هرکه خواست بخواند

نگویید به من بی رحم....

روضه هایش را باید گفت

سندش کتاب تذکره الخواص صفحه دویست و سی ویک

پیشنهاد من این است نخوانید

شهادت

جز شهادت

هیچ مرگی

برازنده ات نبود حسین جان

نه ! نه!

از مرگها

دست شهادت را گرفتی و

با کرمت بها دادی

 از آن روز شهادت شد

منتهای آرزوی خوبان!

حج قبول

شادی شهر کوفه عجیب نیست...

کِل می کشند و ریسه می بندند!!

چرا که حاجی آورده اند...

"حجت قبول باشد حسین جان"

اشک

خون دل است این اشک

به عشق تو

زلال می ریزد

مقطع الاعضا

حرف این بود

"حسین چه دارد

که ما نداریم!"

برای همین کالبدشکافی ات کردند کربلا

تا ببینند چه داشتی...

دردانه ی خدا !

جوان تر

بر روی نی

محاسن سیاه و سفیدش

یکدست سیاه شده بود!!

متعجب می گفتند

" غصه همه را پیر می کند

این حسین را

جوان تر!! "

خبر نداشتند از

خون گلو و خاکستر تنور

نبش قبر

سرش را که بر نیزه دیدند...

این حرف دهن به دهن گشت کوفه را

"نکند نبش قبر کرده اند

سر محمد را به نیزه زده اند!!"

از بس شبیه بود به او

علی اکبر حسین!!

زندان

در کوفه بود

که پرسید:

"دخترعلی و بچه های حسین را

کجا بردند؟"

با انگشت زندان را نشان داد!

پی نوشت:

نمی دانم شاید در همان سلول

که سالها پیش برای

ابن ملجم شیر آورد

زینب را جا دادند؟!

گزارشاتی از کوفه

بازارها همه تعطیل ...

ورودی بازار را داده بودند خطاط

روی پارچه ایی بنویسد

"جشن بزرگ پیروزی پسر مرجانه

به شکرانه ی کشتن حسین...

همراه با کوچه گردانی اهل بیتش!

حقیقت عشق

سه روز بدنت را

بر زمین گذاشت خدا

تا همه ببینند حقیقت عشق را