سخت ترین

اسارت از شهادت سخت تر است...
 برای همین  سخت ترین را انتخاب کرد زینب!

قالی دست بافت

بی جان که افتاد

شد گلِ وسطِ قالی...

قالی دست بافت خداست ،عاشورا...!

...أریحُوا الرَّجُلَ...

آن یعنی خوب هایشان

بالا سر حسین که آمدند،

میگفتند "راحتش کنید..."

پی نوشت:

...أریحُوا الرَّجُلَ...

سیراب

خود تشنه بود حسین

و  با خونش، سیراب کرد خدا را...

حجرالاسود

سنگها می گفتند

"حسین این همه تو

حجرالاسود را لمس کردی..."

یکبار هم ما تو را...

و چنین شد

که سر شکست!

پی نوشت:

أتاهُ حَجَرٌ عَلى جَبهَتِه
هَشَمَها

"به نام خدا"

همیشه اول کارها می گفت "به نام خدا"

اما بار آخر  با دفعات قبل خیلی فرق داشت

بعد خوردن تیر به قلبش گفته بود

"به نام خدا..."

پی نوشت:

...فَقالَ الحُسَینُ علیه السلام : بِسمِ اللّه...

عاشورا،حرم

کاش خدا
قسمت می کرد
عاشورا،حرم
نیت کرده ام
مشکی پر آب
ببرم خیمه گاه حسین...

اللّهُمَّ إنَّکَ تَرى

زخم روی زخم می زدند

و فـقط این را از حسین شنیدند

"اللّهُمَّ إنَّکَ تَرى / خدایا،تو مى بینى..

اللّهُمَّ إنَّ هذا فیکَ قَلیلٌ /خدایا، این در راه تو ، اندک است"

مظلومیت

وقتی محاسنت را خونین میکردی
صدای "مظلومیت" هم در آمد...

زخم ها

با دست، زخم سینه را گرفت

می خواست به خدا بگوید حسین

"نگران نباش،چیزی نیست..."