زخم حسین

قرار بر این میشود
حسین دشمن را به خود مشغول کند
و عباس با استفاده از این فرصت
 آبی بیاورد برای بچه ها...
اینجاست که عباس
خود را سرزنش می کند!
چرا که حسین زخم ها میخورد
اما آبی به خیمه نرسیده است

سقای

شنیده بودند
عباس سقاست
از عمد آب را  بستند!
فقط  برای بی آبرو کردن سقا !!

توبه

بزودی
 برای هرچه
به غیر حسین
اینجا نوشته ام
توبه میکنم!

حرف سنگین

ازعمود اهن برایش سنگین تر بود

حسین به او گفته بود

"جانم فدایت عباس"

سقا

از خجالت آب شد عباس

با خود میگفت "سقا باشی و بی آب..."

دفن و کفن

خواستند

دل زینب را بسوزانند

جلوی چشمش

بدن کشته های خود را

کفن کردند و خاک...

اما حسین را..

رها کردند

در دل بیابان ها

فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)

باید سبکتر شود...
چیزی برای انداختن
جز دستانش پیدا نمی کند!
حالا سرعتش بیشتر هم شده است
حتی باد هم به گردش نمی رسد!
اما ناگهان در بهت همه
«فَوَقَفَ الْعَبَّاسُ (ع)»؛
عباس می ایستد!
چرایش را از مَشکی
که تیر خورده باید پرسید!!

تنهایی

عباس تنهایی حسین را دید
و همین کافی بود
برای جان دادنش...!

حسین نوشته

کافی است فقط

 یکی از این حسین نوشته را

بخواند فاطمه...!

دسترنج

چقدر خدا

زحمت کشیده بود

برای حسین و بچه هایش

برای حسین و فدائیانش

حیف کوفیان چشم دیدن

دسترنج خدا را نداشتند!