غروب

می دانی چرا دم غروب دلت می گیرد...

***

 غروب بود، به اسیری گرفتند دختران حسین را

تبرک

وقتی خون جاری شد زسینه ات

تبرکی آن را به  محاسن کشیدی

چرا که خدا خونش را 

به امانت گذاشته، در رگ های تو حسین جان

لبخند حسین

هر که می امد سرش را جدا کند...

دست و پایش می لرزید...

می گفتند"حسین با  لبخندش

چنان زل می زند به ما،

گویا آمده ایم یاری اش..."

برای همین نفر آخر

صورتت را به زمین گذاشت

تا...

سینه خیز

مجروح و زخمی

خود را روی زمین می کشد...

تو بخوان سینه خیز!

شاید می خواسته خود را برساند

کنار علی اکبرش

حسین!

امام نقی دوست دارم

امام نقی

تبعیدش کردند

تا کسی او را نبیند...

چرا که بعد دیدارش خیلی ها  گفتند

نقی خداست...

برای عباس

گفتند "در سرش فکر حسین است

چاره چیست؟"

کسی گفت "عمود اهن!!"

با امام نقی

شبانه ریختیم خانۀ امام

از دیوار بی سرو صدا  آمدیم پایین

چشم چشم را نمی دید

در آن تاریکی و ظلمت محض

ناگهان کسی  صدایم زد

"سعید

کمی صبر کن

تا شمعی بیاورم"

لحظاتی بعد، جلوی پایمان روشن شد

شمع به دست خودش بود

امام نقی...

خیلی دیر...

با غلاف شمشیر دارد زمین را می کَند

مزاری برای کوچکترین سرباز

  آب می زند بیرون با اینکه

عمق قبر، عرض شش ماهه ای است.

شفای دشمن

متوکل مریض می شود،

و دکترها عاجز از درمان.

مادرش برای شفا

نذر می کند

نذر امام هادی...