ناگفته هایی از عباس

... و قطعوا یدیه و رجلیه حنقا علیه ...؛

دست ها جای خود

پاهایش را

هم.

قلم و دوات

خودش گذاشت

قلم کنند دستانش را

تا روایت غربت حسین نوشته شود...!

میگفت "قلم از من

دواتش قنداقه ی

علی اصغر...!!

روایت من از عباس

مشک را که پر  آب کرد،از خوشحالی

حتی حواسش نبود

دستانش نیستند...

بعد ریخته شدن آب هم

آنقدر ناراحت....

که باز فرصت نکرد

سراغی بگیرد از بازوانش...

فقط وقتی حسین امد بالای سرش

می خواست دست به سینه ، سلام دهد

که تازه فهمید

دستانش نیستند...!!

گردنبند

سرش را کرده بود

گردن بند اسبش!!

اسب که سرش را پایین می آورد

روی زمین می خورد سر عباس!!!

آسیب

گفت:حسین مرا به خیمه بر نگردان

شاید می خواسته عباس

کوفی ها دق و دلی شان را

روی او خالی کنند

تا حسین کمتر آسیب ببیند!!

بنی هاشم

بالا سر عباس هم

میخواست صدا بزند

"جوانان بنی هاشم بیایید"

که یادش افتاد...

جوانی نمانده دیگر...

شاید اینجا صدا بلند کرده باشد

بر هل من ناصر ینصرنی؟

یعنی کسی کمک نمی کند

عباس را به خیمه ها برسانم؟!

خیاط ماهر

خیاطهای زبردست و ماهری اند این کوفیان

مشک را به سینه ی عباس،

و شش ماهه را به سینه حسین دوختند....

نفس

قبل رفتن گفته بود

"حسین سینه ام تنگ شده است"

 چهار هزار تیرانداز نسخه می پیچند

می خواهند راه نفس عباس را باز کنند

ایثار

ایثار واژه ایی گنگ بود

تا ان روز در علقمه

که معنایش کرد

عباس!

خبرشهادت

اگر جز حسین

کسی خبر شهادت عباس را داده بود

تا قیامت کسی کشته شدنش را

باور نمی کرد!