عین لام

دلم کعبه ی وصال تو خواهد...

دلم تنفس هوای تو میخواهد...

دلم خیال بی هیچ کس و تنها خیال تو میخواهد...برای او خیال تو حقیقت محض است و حقیقت تو را خیال میکند...

دل هوای پروزااز ب عاشقانه دارد...پرواز در آسمان کعبه ی عشق تو را خواهد...

مثل کودکیش پاک سپید نیست،میداند...اما چه کند این دل که تو را خواهد....

اجازه ی طواف میخواهد؟آ»اده ی احرام است...فقـــــــط لباس بر تنش مشکی ست...

سیاه پوس حسین توست...سیاه پوش علی اصغر و علی اکبرش...سیاه پوش عباس علمدارش...

سیاه پوش آن جوانکی که بین آن 72 تن بی نام ماند...گمنام ماند..اما او که نام داشت...خودش نامش را گفت!چرا او را بی نام گنام میخوانند!!!

او گفت من همانم که مولایم حسین است و همین مرا بس است که پمولایم حسین است..نام چه میخواهم.همین نام، برایم بس است...

اشکهایم را میبینی..همچون قطرات پاک باران می بارند؟؟!!میدانم باران هم از عشق او مبارد...

پاییز امسالمان بارانیست و پاییز بارانی زیباترین پاییزهاست...

ویژه تر اینکه به خاطر تو بارانیست...ای عشق معبوود من..ای حسین جان...طواف عشق خدا طواف خداست...پس...

محرم میشوم، و احرام می بندم،با لباس مشکی حسینی، برای استقبال از محرم حسینی،قربه الی الله