میلاد امام حسین

 کنج حیاط

"شیر آب" زانوهای غم را

بغل کرده بود...

 و نم نم اشکهایش

گونه های کاشی ها را خیس می کرد...

به سمتش که رفتم

شنیدم می گفت

"یک امشبی دست از سرم بردار

 میلاد حسین است حسین

می خواهی آب بدهی

گلها را ؟! "

اشک

آب شور چشم هایمان  را

برای تو ریختیم

منت هم سرت گذاشتیم حسین

این اشک چه قابل داشت؟!

قاری قران

اشکها جاری می شد

با صوت قرآن موسی بن جعفر

احساسی می گوید

به سبک حسین بوده تـلاوتش...

گریه

برای من گریه خواهی کرد...

اشک قاتل بر مقتول دیدنی است!

اشک

بعد از حسین

در این خانواده

آب  همراه شد با اشک...

غم

اشک تمامی دارد ولی غم های تو هرگز...

پی نوشت:

هجوم این همه غم به تو، چرا؟

گاهی از خوب می پرسم!!

و جواب می دهم مگر

غم ها دل ندارند،که عاشقت باشند.

اقیانوس

یک قطره اشک تو شد

اقیانوس آرام.

اشک

معجزه اشک است/بر روی صورت جاری می شود/ اما دل را شستشو می دهد

اب

اشک چشم خدا را آب گویند.

عرق شرم

اشکی که راه خود را گم کرده عرق شرم گویند...