مقتدا

همه محاسبات را بهم ریخت.

سن و سال را

کوچک و بزرگی را

نشان داد می شود یک تنه قیام کرد

شهر ضدعلی را تبدیل به حسینیه کرد

به او اقتدا کنیم

به فاطمه بنت الحسین

به رقیه سلام الله علیها

اسارت

گفت چرا زنان و فرزندانت را کربلا می بری؟

فرمو د: خدا می خواهد آنان را در این راه اسیر ببیند

و این یعنی خدا می خواهد

ما زنان  و کودکانش را اسیر ببینیم

تا درس فدا کردن عزیزترین هایمان را یاد بگیریم.

یزیدیان

یزیدیان با مساجد مشکل نداشتند

که خود مسجدی بودند

آنان چشم دیدن حسینیه ها و هیئتها را نداشتند.

وب نوشته های منبر و منبری

سال 85 مرداد یه نشریه واسه هیئتی هاو طلبه ها چاپ کردیم که یه مقاله شو من نوشتم

خیلی سروصدا بپا شد متن پایین خلاصه ای از مقاله بنام روایت دلواپسی که می خونید:

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از دغدغه های مسئولین هیئته های مذهبی برای برگزار کردن هرچه بهتر مجالس آنگونه که در شأن اهل بیت علیهم السلام می باشد دعوت از سخنران خوب و خبره است.امروزه  بیش از هر زمان تشنگی دلهای پاک در سطوح گوناگون سنی و اجتماعی برای شنیدن حقلیق آسمانی را شاهد هستیم خصوصا مجالس حسینی که مملو از نوجوانان وجوانانی است که بستر فطری اماده ای باری فهم وتقویت گرایشهای دینی دارند.

و این مسولیت خطیر وحساس سخنرانان و خطیبان را سنگین تر می کند.اما جای بسی افسوس که منبرهای رایج در شهر ما از آسیب های فراوانی رنج می برد.و در  کثیری از این موارد شیوه های ناصواب در سخنرانی به منبر گریزی ختم می شود.

برخی از آسیبهای موجود در این عرصه را  به صورت مثالهایی زنده که در کنارمان وجود دارد می شماریم:

*.منبری ای که با خودروی ملی آمد از ساده زیستی برایمان گفت.

*.منبری که به دلیل عدم مطالعه می گفت:ببینیم رزقمون چیست.و باسخنانش مستمعین را به خلسه می برد

*.منبری و منبری هایی که یا دیر می آمدند یا اصلا نمی آمدند.خدا می داند چه می شد اگر موضوع ان شب وفای به عهد بود

*.منبری و منبری های که هنوز بسم الله نگفته به هیئت و هیئتی و مداحی و سینه زنی حمله می کنند و آنها را به باد مسخره و استهزا می گیرند

*.منبری ای که هر موضوعی مشخص می کردیم هنوز اندک زمانی نگذشته بر اساس دست نوشته های سالها پیش خود موضوعو عوض می کرد.

*.منبری ای که بین مقتل خوانی برحق مسلم ایران در انرژی هسته ای تاکید می کرد..........

آرزومه یه شب

            تویی شه کرم              منوببر حرم

آرزومه یه شب بیام پیشت حرم تو هم بگی قبولت کردم

ایشاالله که یه روز با افتخار بگم جوونیمونذر علی اکبرت کردم

یه خواهشی دارم  که تو جنت خونم دیواربه دیوارت باشه

محل دفن من پایین پای حبیب بن مظاهرت باشه

بهای خون تو خود خدا شده مگه حقت ادا میشه ؟

واسه همین شب جمعه خود خدا زائر کربلا میشه

ازغصه هات آقا قد همه سینه زنای تو کمون میشه

پای ثابت روضه شما هر شب خود صاحب زمان میشه

از بچگی سینه زنت شدم آقا اینه برای من افتخار

امضا بکن که توی مجلس عزات بشم  آقا یه خدمتگزار

بیا روضه

بگویم زود

باید بروم دیر است.

می ترسم جا بمانم!

راستی تا به حال جا مانده ای؟

کاش تو هم می آمدی؟

کجا؟

باز گفتی کجا؟

البته حق داری

همیشه سر از ناکجا آباد در آوردیم در این فتنه ها 

آخرین بار یادت است 

انتخابات بود نه!

حالت بهم می خورد از روزنامه ها چون من!

نمی دانم کجا بود اما دیدم!

که بزرگ نوشته بود:

زمین به روی گسل عذاب!

نترس!

به آسمان برویم

نه!

جایی می رویم که پناهگاه آسمان است

کجا؟

فقط شتاب کن

تو هم بیا

روضه حسین علیه السلام

دیر شد بیا برویم!